Burçolog

Kadın olmak… Kimi zaman sessiz bir direniş, kimi zaman görünmeyen bir yük, çoğu zaman ise kendini kanıtlamaya çalışırken yıpranan bir benlik. Her kadının hikâyesi başka ama ortak bir noktada buluşuyoruz: Güçlü olmak zorundayız. Peki bu, gerçekten bir seçim mi? Yoksa bize giydirilmiş bir rol mü? Gündelik Hayatta Görünmeyen Kadınlık Sabah kahvaltısını hazırlayıp çocukları okula yetiştirip makyaj yaparak işe gitmeye çalışmak... Erkekler için başarı “normal” sayılırken, kadınlar “başarılı kadın” olarak özellikle etiketlenir. Çünkü hâlâ şaşırtıcıdır kadının başarması.  (Ayşe, büyük bir şirkette yönetici. Bir gün toplantıda fikir beyan ederken sözleri arada kaynadı. Aynı fikir beş dakika sonra erkek meslektaşı tarafından tekrarlandığında herkes alkışladı. Ayşe gülümsedi. Alışıktı. O günün gecesi, üç yaşındaki çocuğu ateşler içindeydi. Ayşe sabaha kadar uyumadı.) Sayılarla Kadın Gerçeği Dünya Ekonomik Forumu 2024 Raporu: Küresel cinsiyet eşitliğine ulaşmamıza 131 yıl var. Türk...

Bir gün, ormanın derinliklerinde bir yaprak rüzgârla savruldu. Hiç kimse o yaprağın düşüşünü önemsemedi. Ama toprak fark etti. Çünkü o yaprak, toprağın besiniydi. Toprak, onu sessizce içine aldı. Çürüdü, ayrıştı, toprakla bütünleşti. Günler geçti. Güneşin ışıltısıyla ısınan yer kabuğunda, bir tohum çatladı. İşte o yaprağın yok oluşu, yeni bir yaşamın başlangıcıydı. O tohumdan çıkan filiz büyüdü. Yağmurun damlalarıyla beslendi, kuşların ötüşlerini dinledi, güneşle dans etti. Onun gölgesinde bir tilki uyudu, dalında bir kuş yuva yaptı. Bir gün, filizin etrafına başka ağaçlar da geldi. Kimse onlara “toplanın” demedi. Ama bir bağ vardı aralarında. Sessiz ama güçlü bir anlaşma: Birlikte yaşarsak ayakta kalırız. Ağaçların kökleri, toprağın altında birbirine dokunuyordu. Gözle göremeyeceğimiz incecik mantar lifleri aracılığıyla haberleşiyor, zayıf olan ağaca yardım ediyor, fazla besini paylaşıyorlardı. Doğada her şey birbiriyle konuşur. Rüzgar çiçeğe fısıldar, arı çiçe...