Burçolog

Hayatın en tuhaf yanı, kimseye tek yönlü bir yol vermemesi. Hepimiz sanıyoruz ki bir kere karar verdik mi, ömür boyu aynı rotadan gideceğiz. Oysa hayat, çoğu zaman bir kavşakta karşımıza dikilip “Buraya kadar” diyor. İşte o anlarda kulağımıza çalınan cümle çok tanıdık: Sil baştan başlamak gerek bazen. Ama hemen yanlış anlaşılmasın… Yeniden başlamak romantik bir sahne değil. Toz pembe bir sayfa hiç değil. Daha çok karalanmış defterin içinde boş bir köşe bulup “Buradan devam edeyim” demek gibi. Yeniden başlamak garantili bir başarı vaat etmez. Bazen kurduğunuz hayal söner, bazen çıktığınız yol yarıda kalır. Ama önemli olan tembelliğe sığınmamak, “ben denedim” diyebilmektir. Çünkü kaybetmek, hiç denememekten daha onurludur. Einstein’ın bir sözü vardır: “Ben başarısız olmadım, sadece işe yaramayan on bin yol buldum.” Yeniden başlamak, işte o on bininci denemeyi göze almak demektir. Bu topraklarda yeniden başlamanın en büyük örneğini Mustafa Kemal Atatürk verdi. Bir imparatorluk...

“Titanic’te Hayatta Kalan Japon: Masabumi Hosono’nun Sessiz Hikâyesi” 1912 yılının o unutulmaz nisan gecesinde, dünyanın en görkemli gemisi “Titanic”, okyanusun karanlık sularına gömülürken her insan kendi kaderiyle baş başa kaldı. Kimi fedakârlığın destanını yazdı, kimi korkunun pençesinde dondu kaldı. Ve bir adam vardı; hikâyesi pek az duyuldu, ama yüreklere işleyen bir ağırlık taşıdı: Masabumi Hosono. Hosono, gösterişli bir adam değildi. Üniforması, madalyaları ya da asalet unvanı yoktu. O, sıradan bir devlet memuruydu. Londra’daki görevini bitirmiş, memleketi Japonya’ya dönüyordu. Titanic gibi bir ihtişamın içinde, aslında oldukça yalnız ve sıradan görünüyordu. Ama işte kader, en sıradan insanı bile tarihin merkezine koyabilir. Geminin buzdağına çarptığı o gece, panik güvertelere yayıldığında Hosono’nun kalbi diğer yolcular gibi hızla çarpıyordu. İnsanlar çığlık çığlığa kaçışıyor, anneler çocuklarını filikalara sıkıştırıyor, erkekler kadınları ve çocukları öne itiyordu....